ادامه مطلب قبلی

مسلم به کوفه میرسد و ابتدا بیش از 18000 تن با مسلم بیعت میکند، اما همینکه عبیدالله ابن زیاد حاکم کوفه وارد عمل میشود، همه گی مسلم را تنها میگذارند و از ترس ابن زیاد به کنجی میخزند. کوفیان به خاطر حفظ جانهایشان از شر ابن زیاد و عمالش تمام عهد و قول با امام حسین و مسلم را فراموش میکنند. دیگر نه یاراست و نه یاور، مسلم تنها میماند و حتی کسی به او پناه هم نمی دهد. افراد ابن زیاد مسلم را گرفتار نموده  و به امر حاکم  اورا از بالای قصر به پایان پرتاب میکنند و مسلم در عالم غربت ولی در شهر که عمویش هنگامی حکومت میکرد و افتخار داشت، به شهادت میرسد.

خبر مرگ مسلم به امام میرسد و امام خبر مرگ وی را به لشکریان ابلاغ میکند و برادران مسلم را از رفتن با خود منع میکند، اما آن پاک باخته گان با اصرار همرای عزیمت میکنند. امام در در کربلا با لشکر عبیدالله ابن زیاد به سرکرده گی حر مقابل میگردد و حر از امام میخواهد که با وی به کوفه برود و او از طرف حاکم کوفه مامور گردیده است تا امام را نزد حاکم احظار کند. امام نمی پذیرد ولی حر به خاطر احترام که به خاندان پیامبر دارد از امام خیلی محترمانه میخواهد تا صبر کند که وی از کوفه طی نامه کسب تکلیف کند. امام قبول میکند. روز بعد عمر سعد و شمر با حکم حاکم و لشکریان خود به لشکر حر میپوندند و میخواهند با خشونت رفتار شود. امام هم با اتمام حجت به لشکریان عمر سعد ناگزیر از جنگ میشود. حر نزد عمر سعد میاید که آیا شما می جنگید؟ عمر سعد جواب میدهد بلی، جنگی که کمترین اش سر بپرد و دست ها جدا شود. حر در اخرین لحظات تصمیم میگیرد که باید با عمر سعد جنگید نه با امام حسین و همین که تصمیم خودش را میگیرد به یاران امام حسین می پیوندد و بعد از مقابله با لشکریان طاغوت به شهادت میرسد. به گفته معلم بزرگ شریعتی: حر یک عمر خیانت میکند و یک روز شهادت.

امام با یاران اش یکی پی دیگری شربت گوارای شهادت را مینوشند و بالاخره لشکریان عمر سعد خیمه هارا آتش میزنند و اطفال و زنان را اسیر میکنند. بنا به دستور یزید سر های شهیدان همراه با اسیران به نزد امیر در شام برده میشود. زینب قهرمان کربلا بزرگ اسیران است و سخنگوی نهضت حسینی و کسی که پیام حسین را به تمام جهانیان تا امروز و فردا می رساند. وسلام...